Je bent professioneel pianist en gaandeweg merk je dat je bepaalde akkoorden steeds minder goed kunt halen. Voor Ivo Janssen (1963) was de ziekte van Dupuytren de reden om zijn spel op de vleugel vroegtijdig op te geven. “Maar gelukkig is er veel meer in het leven.”
Eigenhandig een concertzaal verbouwen
Na een opleiding aan het Conservatorium trad Ivo Janssen onder meer op in het Amsterdamse Concertgebouw en musiceerde hij met andere artiesten op vele bühnes. Daarnaast speelde hij onder zijn eigen label VOID Classic het complete werk van Johann Sebastian Bach. Een hoogtepunt waar hij de laatste jaren naar toe werkte, was het eigenhandig verbouwen van een oud munitieschip tot een kleine concertzaal met de naam Janssenbeton, waar hij klaviermuziek van bekende componisten ten gehore bracht. Tijdens die uitvoeringen bleek – treffend in beeld gebracht in door zijn vrouw gemaakte tv-documentaire – dat Dupuytren hem steeds meer bezighield.
Geen concessies
Zo voelt Ivo Janssen zich nu helemaal op zijn plek in zijn woonboerderij, waar hij met hamer en boor aan een renovatieproject bezig is. “Naast pianospelen heb ik mijn leven lang al veel geklust in huizen en boten. Een handigheid en interesse die ik van mijn vader meegekregen heb. Eigenlijk zie ik dit ook als mijn nieuwe werk”, schetst hij zijn carrièreswitch. “Gek genoeg kan ik gereedschappen prima hanteren en doet het verder geen pijn. Dat gold ook voor mijn pianospel, maar sommige akkoorden kon ik eenvoudigweg niet meer halen, omdat ik sommige vingers niet kon strekken. Het is echt onhandig. Het publiek heeft dat nooit hoeven merken, want ik paste mijn vingerzettingen aan en wist tekortkomingen te camoufleren. Maar daar wil ik niet nog meer concessies in doen.”
Littekenweefsel verstoort motoriek
De afgelopen jaren heeft hij zich in overleg met zijn arts nog een keer aan zijn linker-, en tweemaal aan zijn rechterhand laten behandelen met percutane naaldfasciotomie, ofwel het doorsnijden van de strengen. Buiten de ook hier weer terugkerende klachten wil hij zich niet eindeloos laten behandelen. “Het littekenweefsel beperkt mijn fijne motoriek die weer belangrijk is voor mijn spel. Binnenkort onderga ik nog een operatie aan mijn linkerhand. Tot die tijd vermaak ik me met klussen. Zelf spelen doe ik niet veel meer, maar ik luister wel steeds vaker naar klassieke muziek. Ik heb gezegd dat ik wil stoppen als professioneel pianist, maar je weet niet hoe de operatie uitwerkt. Het is afwachten.”
Toch vindt Ivo dat hij er betrekkelijk goed uit is gekomen: “Ik heb veel verhalen gehoord van anderen die veel ernstiger klachten hebben. Daarom is onderzoek naar echt effectieve behandeltherapieën voor Dupuytren ook zo belangrijk. Ik heb hoop op en vertrouwen in de medische wetenschap!”